Przez całe moje dzieciństwo spoglądały na mnie zuchwale z witryny cukierni. Pyszniły się i kusiły: zjedz nas, no zjedz! W swej perswazji okazywały się perfidnie skuteczne, bo na palcach jednej ręki mogę policzyć te razy, gdy pozostałam obojętna. A dziś…nieskromnie liczę, że Wy również nie oprzecie się pokusie… Bon appétit!
DOMOWE RURKI Z KREMEM
Składniki:
Ciasto:
500g mąki pszennej
250g śmietany 18%
250g masła
szczypta soli
Krem:
250ml mleka
3 żółtka
1 laska wanilii
25g mąki pszennej
15g mąki ziemniaczanej
100g masła + do posmarowania rurek
90g cukru
Dodatkowo:
Metalowe
rurki do pieczenia rurek:-)
Wykonanie:
Ciasto:
Z podanych
składników szybko zagniatamy ciasto.
Formujemy z niego kulę, zawijamy w folię i wkładamy do lodówki na
godzinę. Następnie cieniusieńko je rozwałkowujemy i wykrawamy długie paski o
szer. ca 2 cm. Metalowe rurki smarujemy cienko masłem i nawijamy na nie nasze
paski z ciasta, zaczynając od węższej części rurki. Pieczmy w 200C przez ca
kwadrans. Rurki studzimy i wypełniamy kremem.
Krem:
Żółtka
ucieramy z cukrem. Wsypujemy obydwa rodzaje mąki i starannie mieszamy. Mleko
zagotowujemy z laską wanilii. Do masy mączno-jajecznej stopniowo wlewamy mleko,
cały czas mieszając. Następnie całość przelewamy do garnka, który stawiamy na
wolnym ogniu. Podgrzewamy, mieszając, doprowadzamy do wrzenia i zgęstnienia
kremu. Studzimy i delikatnie miksujemy z masłem (partiami dodając krem do
ucieranego mikserem masła). Gotowym kremem wypełniamy nasze rurki.
Rurkom z kremem jeszcze nigdy sie nie oparłam :-)
OdpowiedzUsuńCzyli jesteś jeszcze lepszą Zawodniczką ode mnie :-)
Usuńpyszności, smak dzieciństwa:)
OdpowiedzUsuńTo prawda - jeden z rozkoszniejszych smaków dzieciństwa..
UsuńRurek może nie zrobię tylko sobie popatrzę ale przepis na krem na pewno wykorzystam bo bardzo dawno go nie robiłam a to krem mojego dzieciństwa.
OdpowiedzUsuńJak pięknie, że nam wszystkim, niezależnie od wieku, takie rurki kojarzą się właśnie z dzieciństwem! :-)
Usuńpysznie wyglądają
OdpowiedzUsuńSą pyszne! :-)
UsuńNie będę oryginalna to też moje wspomnienie z dzieciństwa. Ale za to jakie słodkie :)
OdpowiedzUsuńSłodkie, kruche i takie delikatne.... ech..... :-) Wspomnienia z dzieciństwa mają to do siebie, że zwykle bywają rozkoszne..
Usuń